Soros bir gün uçağa binmiş, uçakta bir ingiliz, bir fransız, bir alman bir italyan....

Bu gün E-mail adreslerimden birine gelen şu dosyadaki bilgilerden ötürü sarsıldım desem yalan olur. Çünkü bu Ermeni soykırımı olayının Radikal ve Bilgi üniv'in ortak noktası, konuyu gündeme getiren Orhan Pamuk'un yayınevi olan İletisim'in sahibi Murat Belge'nin politik bir güç gösterisi olduğunu anlamak zaten zor değildi.
Ben Türkcü tip bir mahkeme degilim, ve toplantıyı kimin finanse ettiği düzenlenme hakkından bağımsız bir olgu benim için. Ama bir akademik toplantı düzenleme hakkının varlığı orada söylenenlerin politik olmayan birer akademik görüş olduğuna inanmam icin bir sebep değil. "Vah zavallılar, devlet susturmaya çalışıyorsa bunları, ne söylüyorlarsa doğrudur" yaklaşımı mantıklı mı, yoksa içgüdüsel mi, tartışılır.
Öte yandan, alaycı olarak Yusuf Halaçoglu vs gibiler icin "devlet aydını" denilebilir, devletin resmi görüşlerine kanıtlar ve apolojiler aradıkları da söylenebilir, bunu paralarını oradan almalarına dayanarak söylüyoruz herhalde. Peki çarpıtma tarih anlayışlarını finanse etmek ve yaymak sadece devlete has bir iş midir de, bunu "özel sektör" yaptığında bu işin bir samimiyetsizlik olarak algılanmasına gerek yokmuş gibi davranıyoruz? Yoksa "Devletler tarihin çarpıtma versiyonlarını finanse ederler, fakat özel sektör "objektif" tarihi finanse eder" diye bir kural mı kondu? Ya da bir şeyin daha akademik, bilimsel bir "doğru" olabilmesi için aynı zamanda "bize" karşı olması da mı gerekir, hani mahalle futbolundaki "goldü-direk üstüydü" tartışmalarında "adamın söylüyor" denildiğinde golü yiyen tarafın suspus oluşu gibi yani?